De thuiskomst in Athene

Dag 12
Lief dagboek,
Eindelijk zijn we weer terug in Athene, en ik ben blij, maar echt gelukkig natuurlijk niet. Ariadne is weg! En ik zal nooit met haar trouwen. Maar het is fijn om weer thuis te zijn. Ik zie mijn vader op de kust staan, maar dan laat hij zich ineens van de hoge kust vallen! Ik schrik er heel erg van, wat was zijn reden daarvoor? Dan begrijp ik het. De zeilen zijn zwart, dus moet hij gedacht hebben dat ik het niet heb overleefd. Ik ben er helemaal kapot van. Hoe kan hij dat zomaar denken? Oké, we hadden een afspraak, maar hij zou het toch eerst 100% zeker moeten weten dat ik het echt niet overleefd had? Ik ben zo verdrietig. In zo’n korte tijd ben ik mijn geliefde en mijn vader kwijtgeraakt. Mijn reis is hier ook ten einde. Ik zou niet weten wat ik nog meer zou moeten doen. Ik heb de kinderen gered, dat helpt me wel. Ik ben er trots op, maar toch ook zo verdrietig. Ik hoop toch dat jullie er wat aan hebben gehad.
Theseus